Evidence-based Medicine (EBM)

In de dagelijkse psychiatrie praktijk heb je als arts voortdurend te maken met het moeten maken van beslissingen ten aanzien van geneeskundige interventies, zoals het wel of niet laten uitvoeren van verder onderzoek, wel of geen medicatie wijziging of het wel of niet verruimen van de bewegingsvrijheid van een aan je toegewezen patiënt.
Deze beslissingen kunnen grote impact hebben op de patiënt. Evidence-based Medicine (EBM) beoogt om op basis van het beste huidige bewijsmateriaal behandelingsbeslissingen te kunnen nemen, waarbij er gebruik wordt gemaakt van meerdere bronnen van evidence.
Deze evidence van effectiviteit van behandelingen kan met EBM helder en expliciet worden gemaakt.

Definitie: wat is Eevidence-based Medicine?

Evidence-based Medicine (EBM) ofwel Evidence-based geneeskunde is het “zorgvuldig, expliciet en oordeelkundig gebruik van het huidige beste bewijsmateriaal om beslissingen te nemen voor individuele patiënten” (Offringa e.a. 2013).

Bronnen van evidence

Evidence-based medicine is gebaseerd op:

De uitkomsten van systematisch klinisch onderzoek
Zoals dubbelblinde onderzoeken en gerandomiseerde onderzoeken met een controlegroep (Randomized Controlled Trials) en meta-analyses daarvan.
De individuele klinische expertise
Het klinische oordeel van de arts gebaseerd op de eigen klinische ervaring en intuïtie.
De voorkeuren, wensen en verwachtingen van de individuele patiënt in de eigen
context
De acceptatie en de motivatie van de patiënt zijn zoals bekend belangrijke voorspellers voor het slagen van de behandeling.

Informed consent

Het grote voordeel van EBM is dat de patiënt met EBM helder en duidelijk kan worden geïnformeerd over de “bewijslast” van effectiviteit van behandelingen.
In het licht van de toenemende mondigheid van de patiënt en de daarmee samenhangende vraag naar transparantie en verantwoording is dit een belangrijk punt.

Men kan de patiënt nauw voorlichten over de voor- en nadelen van de verschillende behandelmogelijkheden middels onder andere patiëntversies van de multidisciplinaire richtlijnen voor bijvoorbeeld angststoornissen en die voor depressie.
Hierdoor kan de patiënt een afgewogen beslissing maken omtrent de verschillende behandelingsopties zoals bijvoorbeeld medicatie waarvan de werkzaamheid is bewezen in gerandomiseerde klinische trials, Cognitieve gedragstherapie, Running therapy of een combinatie hiervan.